Wirtualne życie

meggie94

Amy chciała być miła więc słodkim głosem powiedziała.
-Przepraszam, ale jeszcze ja kupuje. Nie żebym była złośliwa- uśmiechnęła się.

ewka92

Megi pomyslała o nowym przyjacielu. Nie o psie lecz kotku. Zobaczyła kolejke. "Dziś duzy ruch"- pomyślała. Niezwracając na siebie uwagi, stanęła z tyłu i czekała na swoją kolej.

Saphira71210

Saphira poczuła, że się czerwieni. Cały czas myślała o Mareike, tak, że w ogóle nie zauważyła sporej kolejki. Nie mogła zrozumieć, jak mogła popełnić taki nietakt. W końcu, od wczesnego dzieciństwa z doświadczenia wiedziała, że z ludźmi trzeba żyć na dobrej stopie, dużo lepiej przyjaźnić się, niż kłócić.
-Ja...-czuła, że policzki płoną jej z zakłopotania. -Przepraszam...

meggie94

Amy uśmiechnęła się szerzej.
-Nie ma sprawy. Każdy może z pośpiechu i przyjacielstwa zrobić wszystko. No więc...-zwróciła się ponownie do Mareike.
-No więc co z tym notatnikiem i karmą??

Angel com

lisa weszła do sklepu. chwyciła worek suchej karmy położyła na ladę 20$ i wyszła.

Fala

Mareike spojrzała na kolejkę.
- A więc, notatnik... Ale ja nieuważna. Dziękuję, że pani go mi zwróciła. Tu jest karma. Mają być dwa opakowania? - i, nie czekając na odpowiedź powiedziała do Saphiry. - Cześć, Saph! Jak skończę pracę, to może wpadniesz do mnie? A tak w ogóle to ja jeszcze nigdy nie byłam u ciebie w muzeum. - spojrzała na kobietę, która znalazła jej notatnik. - Jeszcze raz dziękuję za znalezienie. A co do tego wiersza... Sebastian umarł 2 lata temu... Zdąrzyłam się przyzwyczaić. Chociaż czasami... A zresztą, przecież pani mnie nie zna, panią nie obchodzi mój los... - i nagle zauważyła znajomą postać na końcu kolejki. - Megi! Przyszłaś kupićsobie zwierzaczka?
Mareike zaśmiała się. Prowadziła dialog z trzema osobami jednocześnie!

Saphira71210

-Megi! A może ty i Mareike wpadniecie jutro do mnie do muzeum? Pokażę wam parę nowych eksponatów. A, to 20$ za karmę,-położyła pieniądze na ladzie.-Widzę, że masz dużo klientów, więc sama wezmę torebkę jedzenia, dobrze? To cześć-uśmiechnęła się.-nie bęndę wam już przeszkadzać. Muszę jeszcze sprawdzić, co się dzieje w pracy. A ty, Megi, nie zapomnij pokazać mi swojego kociaka, jak go już wybierzesz.
Wyszła

Komcia

Amela weszła do sklepu. Usłyszała jak Mareike mówi coś do ludzi. "Umarł 2 lata temu"... "Umarł"..."umarł"... znowu zakręciło jej się w głowie, ale złapała się czegoś, więc nie upadła. "zaraz przejdzie, zaraz przejdzie" mobilizowała swój organizm. Odkąd dowiedziała się o śmierci Mani była bardzo wyczulona na to słowo...
- Ojej... - Powiedziała cichutko. - duża kolejka...

meggie94

Amy usmiechnęła się do Mareike, wzięła karme i odeszła.

ewka92

Megi ocknęła się. Dopiero sobie przypomniała że czeka na swoją kolej.
-O! Mareike! Nie wiedziałam że tu pracujesz. A jak tam pieski-nie czekając na odpowiedź powiedziała.
-A więc tego czarnego kotka, obrożę, legowisko, kuwetę i miseczkę. Przepraszam ale sie spiesze- ziela wszystko do reklamowki i polozyla na ladzie 120$ i wyszła z Czarnuszkiem w rękach.

Komcia

- O, moja kolej... - powiedziała Amelia słabo i podeszła do lady. - Poproszę jedną paczkę jedzenia dla kotów. A zresztą sama wezmę. Tu jest 20$.
Amela chwyciła paczkę i wyszła ze sklepu.

Fala

Mareike spojrzała na 180$ leżące na ladzie. Wrzuciła pieniądze do kasy. I opadła na krzesło. Przed chwilą było tu jeszcze pełno ludzi, a teraz jest ona sama. Odpisała na smsa kuzynki i poszła do domu, zmęczona.

OOC: Sorry, że nie brałam udziału wwaszych rozmowach, ale w dni powszednie bardzo mało siedzę na kompie.

Nicole

- Dzień dobry - powiedziała Nicole wchodząc do sklepu - Wiem, że to zabrzmi dziwnie, ale... czy są albo czy będą niedługo węże?
Miała nadzieję, że tak. Kochała te stworzenia. Im trzeba było okazać troche uczucia... Wiedziała już sporo o opiece nad wężami. Kiedyś miała jednego. Ale to było dawno... W dodatku rodzice..... Tu ich nie byo. Mogła robić to, co chciała. A chciała mieć w domu węża.

Fala

- No nie ma... - odparła Mareike trochę zdziwiona pytaniem. - Chyba się nie zanosi na to, abyśmy mieli węże... Ale są pająki. - uśmiechnęła się.

Nicole

- Hmmm... Pająki to nie to samo, co węże - powiedziała Nicole. - No trudno, może wpadnę innym razem, ok?
Popatrzała na sprzedawczynię i poszła.

Fala

Gdy klientka poszła, Mareike cicho się zasmiała. Węże! Jeszcze czego! Wszyscy kupują koty i psy, a ta się odezwała! Ale jak na lubiącą wszystkich nastolatkę przystało, dodała w myślach: "Ludzie są różni". I wyszła.

Fala

Mareiek weszła na chwilę do sklepu, żeby sprawdzić, czy nic się nie dzieje. Podlała paprotkę, pogadała ze zwierzakami i wyszła.

Nicole

Nicole chciała wejść d sklepu i spytać się o węże. Szkoda, że był zamknięty... Spojrzała przez szybę. Na widoku stało duże terrarium, a w środku... Wąż! Od razu jej się spodobał. Musiała go mieć..... Postanowiła, że dzisiaj będzie tu przychodzić co jakiś czas, do czasu, gdy sprzedawczyni tam będzie. Poszła do kiosku.

Fala

Mareike weszła do sklepu. Wyciągnęła książkę "Wymarzona Limuzyna" i zaczęła ją czytać. Po jakimś czasie stwierdziła, że to będzie dobra lektura na długi, nudny wieczór. Wyjęła więc swój notatnik i próbowała napisać wiersz. Nie szło jej to, więc zaczęła pisać list do burmistrza. Postanowiła przeprowadzić się do własnego domu i, choć marzyła o Osiedlu Elity, miał on być wybudowany na Osiedlu Lump. Gdy dziewczyna napisała już list, sięgnęła po książkę, ponieważ i tak nie miała co robić.

Nicole

Nicole wpadła do sklepu.
- Hej, Mareike. - rzuciła w pośpiechu - Są już węże? - spytała, ale już stała przy terrarium. Zwierzę było śliczne. Za pozwoleniem sprzedawczyni wyjęła go delikatnie i ułożyła na ramionach.
- Super, biorę go. - wzięła jeszcze 2 opakowania jedzenia i terrarium. Zapłaciła 110$ i poszła do domu, zastanawiając się, jak go nazwie.