Wirtualne życie

Marson

Dziewczyny weszły do domu i ku zaskoczeniu Karolinki przybiegł do nich jak na zawołanie Kundel.
- Kundel! - krzyknęła rozradowana dziewczynka i zaczęła gonić psa, podczas gdy Marson zamykała drzwi.
- I co, podobało ci się u cioci Amy?
- No jasne! A właściwie... -przyszła z mniej radosną miną. - Jak mam do ciebie mówić?
Marson miała zmarszczone brwi, lecz po chwili twarz "znormalniała".
- Myślę, że będzie najlepiej jak będziesz mnie nazywać po prostu "Marson", dobrze?
- Dobra. - ucieszyła się dziewczynka i pobiegła gonić dalej psa.

Marson

Karolinka już spała. Marson patrzyła na nią i myślała. Cieszyła się bardzo, bo ta dziewczynka to takie wielkie szczęście. Nie będzie się czuła niezręcznie, gdy 8-letnia dziewczynka mówi do niej po imieniu. W końcu dzieli ich 14 lat. Marson poszła do kuchni, żeby coś zjeść, a potem spać.

Marson

Marson odwiozła rano Karolinkę do szkoły. Obie wcześniej niż zwykle wstały. Teraz Marson myślała o Amy. Powinna ją częściej odwiedzać.

Marson

Marson chodziła bez sensownie po domu, myśląc. Amy. Może by ją zaprosiła na Sylwestra? Wyszła z domu.

Marson

Marson i Karolinka razem z gośćmi weszli do domu.
- Mam fajerwerki i trochę jedzenia. Zamówiłam, gdy jechałam po Karolinkę, oczywiście z nadzieją, że się zgodzisz przyjść. - mówiła i w tym samym czasie puszczała dzieciom na płycie "Smerfne hity". - Dzieci... Chcecie potańczyć? - spytała. Karolinka z chęcią pobiegła do salonu i zaczęła się wygłupiać, co Marson bardzo cieszyło.

meggie94

Amy rozebrała córeczkę z płaszczyka i bucików. Mała odrazu pobiegła do Karolinki i złapała ją za ręce. Razem bawiły się w najlepsze. Amy podeszła do Marson.
-Co tam u ciebie? A u Karolinki?

Marson

- Dzisiaj miała szkołę, choć to Sylwester. A u ciebie? Może znalazłaś sobie jakiegoś partnera do opiekowania się Edytką? Mów śmiało, przed nami cała wieczór gadania, więc kiedyś będziemy musiały się sobie pospowiadać.

meggie94

-No wiesz co?- zaśmiała się- Kto by chciał taką brzydotę jak ja? Już prędzej ty- poszła do dziewczynek i pociągnęła za sobą Marson. Razem z nimi zaczęły się wygłupiać.

Marson

- Dobrze, że nikt tego nie widzi to by mi zniszczyło reputację - zaśmiała się Marson tańcząc w kółeczku z dziewczynkami i Amy. - No jasne, ja. Jak by to krótko ująć: stara, brzydka i gruba - zaśmiała kobieta.

meggie94

Amy już otwierała usta żeby coś powiedzieć. Jednak wyprzedziła ją Edytka.
-Ciocia nie jeśt bzidka! Ciocia ładnia! (ciocia nie jest brzydka, ciocia ładna!)
Karolinka pokiwała głową na znak że się zgadza z Edytką.
-Widzisz Marson? Widać że Edytka to moja córka!

Marson

- No tak - zaśmiała się Marson. - Jaka matka taka córka. Co prawda trochę zmieniłam przysłowie, ale dobra. Może trochę odpoczniemy? - powiedziała wskazując na jedną z wygodniejszyych kanap. - Zaraz przyniosę takie rzeczy jak chipsy, albo coś innego. W końcu dzisiaj wieczorem szalejemy - powiedziała śmiejąc się z siebie.

meggie94

Amy uśmiechnęła się i usiadła na wskazanej kanapie. Zanim się obejrzała, Edytka już biegła do Marson.
-Cipsi?? (chipsy?)- zapytała maleńka- Ja chcie cipsi (ja chcę chipsy)

Marson

Marson przyniosła przekąski, w tym chipsy tak jak chciała Edytka. Usiadła razem z Amy na kanapie.
- Co słychać u Edytki?

meggie94

-Jak widać, mały rozrabiaka. Rozrabiak ale kochany. Ja nie wiem jak mógł ją ktoś oddać do Domu Dziecka- szepnęła. Po chwili, Wena znalazła się na jej kolanach.
-o! Zapomniałam o tobie mała!

Marson

- Karolinko, choć na chwilę Chcesz chipsa?
- Jasne Marson. Poproszę. - powiedziała grzecznie.

meggie94

Amy podrapała Wene za uchem.
-Wiesz, myśle ze powinnas sobie kogos znaleźć.

Marson

- Tylko kogo...? Może zaprosimy jeszcze kogoś? Co ty na to? No i kogo?

meggie94

Amy zastanowiła się.
-Może Jasmin? Edytka będzie zadowolona jeśli przyjdzie z Olą. I Karolinka pewnie też.

Marson

- Napisałam jej sms. - powiedziała chowając komórkę. - Co Edytka? Pójdziesz na kolana do cioci? - spytała troskliwie małą.

meggie94

Edytka odrazu podbiegła do Marson.
-Tak- powiedziała i wdrapała się na jej kolana.
-A ciocia ma cucia??- zapytała nie zdążyła otrzymać odpowiedzi, bo Amy wyciagnęła z torebki dwa cukierki. Jeden wreczyła Karolinie, drugi zaś Edytce.