Wirtualne życie

Marson · Wysłany: Czw 15:05, 02 Mar 2006 Temat postu: Dom Leilii Olsson

Dom jest miły i przytulny. Obszerne wnętrza zazwyczaj są w pastelowych delikatnych tonacjach. Po wejściu znajdujemy się w przedpokoju, sprawiającym nieco zimne wrażenie, może z powodu jasnych, chłodnych kolorów. Idąc dalej przechodzimy do salonu: nowoczesny sprzęt, duży plazmowy telewizor, mnóstwo półek zawalonych płytami. Jest tu również mnóstwo szafek wypełnionych książkami. Dwustronna wygodna zielona kanapa, z jednej strony przeznaczona do oglądania telewizji, z drugiej do wypoczynku przed zielonym, wysokim kominku, obładowanym niezliczoną ilościądrewnianych figurek kotów. ściany dosyć dziwnie zagospodarowane, obok starych obrazów wiszą wielkie plakaty zespołów muzycznych. Salon wraz z kuchnią tworzą jedno pomieszczenie, które przedziela jedynie jadalnia. Nieduża kuchnia utrzymana w brązowobezowej tonacji jest nieczęsto używana przez właścicielkę, jedynie do zrobienie małych przekąsek, mimo to posiada pełne wyposażenie. Jadalnia to jedynie drewniane krzesła i szeroki, ciężki stół. Jedynym samodzielnym pomieszczeniem na tym poziomie jest WC z natryskiem.
Piętro wyżej znajduje się obszerna sypialnia w skandynawskim, ale jednoczęśnie młodzieżowym stylu - wielkie łóżko z grubym materacem, półki wypełnione książkami i płytami, komputer na biurku, kilka pooprawianych w antyramy sporych rozmiarów plakaty w sąsiedztwie obrazów i foografii. Stoi tu również telewizor, dwie wygodne, duże pufy i mały stolik oraz wielka szafa z ubraniami. Następnym pomieszczeniem jest obszerna, utrzymana w srebrnej, białej i bladobłękitnej tonacji łazienka, gdzie znajdziemy sporych rozmiarów okrągłą wannę, szafki i półki wypełnione kosmetykami, perfumami i olejkami, duże lustro, sedes i dwie umywalki. Za nią jest mały pokój, o bliżej nie okreslonych funkcjach.
Ogród jest zadbany i piękny. Właścicielkę można zazwyczaj zobaczyć na tarasie, pijącą herbatę i podziwiającą ogród.

Xanti · Wysłany: Czw 19:11, 02 Mar 2006 Temat postu:

Leila wiedziała, że nie miała szans. Nienajwiększy, choć silny pies pociągnął ją po trawniku wraz z małym koszykiem, z ktorego wystawił łebek mały kotek. Leila podniosła się, obrzuciła ironicznym spojrzeniem psa i weszła do domu. Rozejrzawszy się tam i zostawiwszy kotka wyszła z psem.